Odsalanie wody

„Czy możesz przynieść mi trochę wody?” Lily zapytała Maxa, trzepocząc rzęsami w znaczący sposób. Jednakże Max leżał na plecach, ciesząc się słońcem i nie ruszał się. Lily nalegała, prosząc go ponownie. Wstał więc i pokazał jej piękne, bezkresne morze leżące przed nimi. „Proszę bardzo. Wystarczy zanurzyć się, będziesz mieć tyle wody ile chcesz”. Następnie sięgnął po dodatkowy krem do opalania, po czym wrócił do początkowego ułożenia.

„Max! Miałam na myśli jakąś wodę do picia!” Lily wyjaśniła. „Nie mogę pić wody morskiej. Czy chcesz żebym zachorowała?”

„Nie byłabyś chora, miałabyś tylko trochę halucynacje, a potem może niewielkie uszkodzenia mózgu. Lepiej nie pić jej za dużo” odpowiedział swoim słodkim głosem.

Lily zrozumiała, że nie ma na co liczyć, wstała więc, założyła kapelusz by uchronić się od przepięknego greckiego słońca i skierowała się do kiosku. Kupiła wodę i wróciła. Max zobaczył ją, usiadł i czekał. Gdy podeszła, był rozczarowany. „Nie przyniosłaś dla mnie?”

Lily zmrużyła oczy. „Nie widzisz, Morze Śródziemne jest przed tobą? Dostaniesz tam tyle wody ile chcesz”, odpowiedziała.

„To nie byłoby efektywne, wiesz” Max zaczął, decydując się na ponowne podejście do jednego z jego ulubionych tematów. „Aby pić wodę morską, musimy ją odsalać, co nie jest produktywne. Kosztuje to zbyt wiele energii”.

„Przepraszam; mieszkasz z powrotem w 21 wieku? Od kiedy odsalanie wody nie było energooszczędne” Lily wyśmiała go. „Obecnie bardzo duża część ludności pije wodę oczyszczoną lub odsoloną”.

Max wstał, z pasją rozpoczynając swój wykład. Odsalanie wody, zaczął, jest bardziej kosztowne niż otrzymywanie świeżej wody z rzek lub wód gruntowych, a nawet z recyklingu wody. Jednakże, ze względu na to, że wiele osób nie miało dostępu w przeszłości do źródeł wody, naukowcy musieli szukać wody pitnej, tam, gdzie zasoby wody były pokaźne: czyli w morzu.

Stosując membrany, naukowcy filtrowali wodę przez dłuższy czas. Wszystkie membrany są w zasadzie wykonane z materiałów z maleńkimi otworami, które blokują większe cząstki, pozwalając jednocześnie przejść mniejszym. Jeśli otwory są wystarczająco małe, mogą pozwolić przejść tylko cząsteczkom wody, pozostawiając wszystko inne na zewnątrz. Metoda ta była w stanie oddzielić toksyczne zanieczyszczenia od wody. Ale był to drogi sposób przeprowadzania odsalania.

Gotowanie słonej wody i zbieranie jej pary było innym sposobem stosowanym do oddzielenia soli i innych zanieczyszczeń. Ale to również było nieefektywne.

Lily wypiła trochę wody z butelki i zapytała go, czy wie, że istoty ludzkie składają się z więcej niż 70% wody. Max nie rozumiał, co miała na myśli, zadając to pytanie i zamilkł na chwilę.

Lily odpowiedziała mu, że po raz kolejny, natura znalazła rozwiązanie tego problemu dużo wcześniej. Biomimetyczne membrany! Ludzie, zwierzęta i rośliny składają się z komórek. Zewnętrzną częścią każdej komórki jest membrana. W różnych komórkach zarówno zwierzęcych jak i roślinnych, membrany te zawierają specjalny rodzaj białka o nazwie akwaporyny.

Dzięki akwaporynom woda może szybko przepływać przez błony komórkowe, podczas gdy inne cząsteczki nie mogą. Akwaporyny selektywnie wiążą się z cząsteczkami wody, aby umożliwić im dalszy przepływ. Ten rodzaj transportu wodnego jest bardzo wydajny, i stosowany jest w celu poprawy odsalania wody przez membrany i zmniejszenia eksploatacji i kosztów energii.

Max był pod wrażeniem, równocześnie poczuł się spragniony. Pochwalił ją i próbował zabrać butelkę z jej rąk. Lily była jednak szybsza.

„Jeśli chcesz napić się wody, możesz albo iść do kiosku i kupić ją lub rozpocząć tutaj prywatny biznes odsalania wody, na pięknej wyspie Krecie. Czy to jasne?” zapytała.