Μια επιφάνεια ονομάζεται υπερυδρόφοβη όταν τα σταγονίδια του νερού δεν μπορούν να την υγράνουν. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η σταγόνα έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια, παραμένει σφαιρική (δεν εξαπλώνεται) και απλά κυλάει, μεταφέροντας τη σκόνη, τη βρωμιά ή τις ακαθαρσίες που συναντά, αφήνοντας την επιφάνεια καθαρή.
Οι υπερυδρόφοβες επιφάνειες αποτελούνται από υδρόφοβα υλικά (όπως κερί, λάδι ή φθοριούχα πολυμερή όπως το Teflon), με «τραχιές» επιφάνειες που σχηματίζονται από εξογκώματα ύψους περίπου 100 nm.