Δεν υπaρχει «αντιο»

Η Λίλη καθόταν στη θέση της σκεφτική και κάπως στενοχωρημένη. Δεν ήταν ποτέ καλή με τους αποχαιρετισμούς και δεν ήθελε το ταξίδι τους να τελειώσει. Ο Μαξ προσπαθούσε να της φτιάξει το κέφι λέγοντας της χαζά αστεία. Στο τέλος, αποφάσισε να δοκιμάσει μια άλλη στρατηγική. Έβγαλε από την τσέπη του το αγαπημένο του τάμπλετ, το ξετύλιξε και το άνοιξε κάνοντας μια γκριμάτσα.

«5 terabytes φωτογραφίες θα σου φτιάξουν σίγουρα τη διάθεση!» είπε. Η Λίλη έγειρε πάνω στον ώμο του και  τους είδε να τρώνε παγωτό στην Ιταλία, να κολυμπάνε στα ελληνικά νησιά, να κάνουν τις βόλτες τους στο Παρίσι, να παίζουν με τις πάπιες στο Χάιντ-Παρκ του Λονδίνου, να κάνουν ψώνια στη Βαρκελώνη και να απολαμβάνουν το Άμστερνταμ.  «Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι» είπε, προσπαθώντας να χαμογελάσει.

«Από το γραφένιο στα φωτοβολταϊκά, από τις μπαταρίες στις κυψέλες καυσίμων, από τον δομικό χρωματισμό στην τεχνητή φωτοσύνθεση, από την τρισδιάστατη εκτύπωση στην χορήγηση φαρμάκων, ο κόσμος μας αλλάζει και εξελίσσεται. Γίνεται πιο αποδοτικός, πιο φιλικός προς το περιβάλλον, πιο αειφόρος. Στην πραγματικότητα γίνεται ένας καλύτερος κόσμος» είπε ο Μαξ.

«Και ξέρεις κάτι;  Εσύ και εγώ είμαστε μέρος αυτής της διαρκούς επιστημονικής εξέλιξης. Οπότε, κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει «αντίο»! Υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα να ανακαλύψουμε και να εφεύρουμε και ανυπομονώ γι αυτό. Εσύ;»